Bletët janë çelësi për mbijetesën e të korrave. Ne shkojmë nëpër botë për të parë pse ka një rënie globale të popullsisë së bletëve dhe cilat janë zgjidhjet e mundshme.

Nga Nicolas Dupuis dhe Elsa Putelat

Ne jetojmë afër një shoqate të quajtur "L'abeille fait le lien" ose "Bleta bën lidhjen" në Tuluzë, Francë. Kjo shoqatë vendos koshere bletësh dhe prezanton publikut bletarinë. Shkollat fqinje vijnë për të parë bletët dhe për të marrë pjesë në vjeljen e mjaltit. Kjo krijon një atmosferë të gjallë fshati në qytetin tonë. Të gjithë u përfshinë që bletët të rikolonizojnë lagjen tonë dhe të lulëzojnë sërish ballkonet dhe parqet tona. Për fat të keq më pas erdhën kolonitë e grerëzave aziatike dhe Varroa, një parazit i vogël që vret bletët. Ky ishte takimi ynë i parë me problemet me të cilat përballen bletarët.

Familja jonë kishte planifikuar të udhëtonte për një vit të tërë nëpër tre kontinente: Azi, Amerikën Latine dhe Evropë. Ne vendosëm ta fokusonim udhëtimin tonë rreth bletëve, mjaltit dhe bletarëve. Nga fermat më të vogla e deri te laboratorët e firmave më të mëdha agro-industriale, do të ishte një zhytje në botën e bletarisë.

Nëpërmjet punës sonë dhe filmave tanë të mëparshëm, ne ndjekim gjithmonë nga afër luftën për drejtësi sociale, për mjedisin tonë, për të drejtat e njeriut. Ne kërkojmë të hetojmë: të kuptojmë një situatë në tërësi duke shkuar për të parë lojtarë të ndryshëm, duke krahasuar situatën nga një vend në tjetrin, nga një kontinent në tjetrin. Ne besojmë se bletaria dhe mbrojtja e bletëve do të jetë lufta e së nesërmes sepse bletët nuk janë vetëm një shënues i shëndetit të mirë të një ekosistemi; ato janë lidhja thelbësore.

Ne donim të zmadhonim natyrën, të shikonim më nga afër, të takojmë njerëz, të kuptonim çështjet dhe të testonim rëndësinë dhe ndikimin e zgjidhjeve të tyre. Udhëtimi do të na çonte nga lulja në lule, nga vendi në vend, duke lidhur peizazhe dhe kultura. Në shumë vende, ne kuptuam se bletët nuk ishin më atje. Pse bletët braktisin disa zona? A do të kemi akoma mjaltë të vërtetë pas dhjetë vjetësh? Cilat janë masat që mund të marrim tani për të reduktuar kërcënimet ndaj bletëve dhe mjedisit të tyre?

Fati ynë si qenie njerëzore është i lidhur ngushtë me atë të bletës. Vitet e fundit, ndërgjegjësimi është bërë kolektiv dhe global, por efektet ende nuk janë ndjerë. Pesticidet dhe industritë vazhdojnë të shkatërrojnë tufat dhe të minojnë biodiversitetin. Cilat janë zgjidhjet e imagjinuara nga qeniet njerëzore? Këtu duhet shqyrtuar kontekstin në një mënyrë më të gjerë dhe për të parë lidhjet midis vendeve. Është një zhytje e thellë në disa botë: bota e bletarisë dhe bujqësisë, por ne gjithashtu duhet të kuptojmë kontekstin politik dhe industrial.

Si do të jetë bleta e së nesërmes? Ne duam të imagjinojmë bletarinë e së nesërmes, pa përjashtuar asnjë mundësi nga praktikat më të avancuara teknologjikisht deri tek praktikat më stërgjyshore. Vitet e fundit, kompanitë e mëdha agro-ushqimore kanë kërkuar të kufizojnë ndikimin e pesticideve të tyre për të vazhduar shitjen e tyre, por gjithashtu po kërkojnë të pozicionohen në tregun e ri premtues të pllenimit. Përballë industrializimit dhe varësisë nga firmat e mëdha, përgjigjet më të qëndrueshme ekzistojnë kudo në botë: rifutja e bletëve në zonat urbane, krijimi i projekteve kolektive, legjislacioni dhe ndalimi i produkteve toksike. Nga një vend në tjetrin, përmes takimeve me aktorë të ndryshëm, bota e së nesërmes merr formë./Motilokal.com

Foto: Sefer Aliqkaj