A ka ndonjë korrelacion midis pandemisë Covid-19 dhe ndryshimit të klimës?

Me sa duket jo. Virusi supozohet të dobësohet me temperatura të larta dhe ndryshe nga muajt e dimrit kur njerëzit qëndrojnë më shumë brenda (një situatë që favorizon infeksionet) e në verë njerëzit priren të qëndrojnë më shumë jashtë ose në dhoma të ajrosura vazhdimisht dhe për këtë arsye janë më pak të ekspozuar ndaj agresionit viral.

Një studim nga Instituti për Teknologji në Masaçusec tregon se një klimë e butë duhet të frenojë vitalitetin e virusit, por përhapja e rasteve në hemisferën jugore tregon se ky patogjen është më rezistent ndaj nxehtësisë sesa viruset “tradicionale” të gripit.

Tani, me të ashtuquajturën "variant Delta", numri i infeksioneve duket se po rritet në të gjithë Evropën, një shenjë që virusi ruan agresivitetin e tij edhe në temperatura të larta.

Në fakt, sipas shumë ekspertëve dhe studiuesve, pandemia që ka shkaktuar një krizë globale mund të lidhet me ndryshimin e klimës për aq kohë sa kjo e fundit lidhet me rritjen e niveleve të ndotjes të shkaktuara nga përdorimi joproporcional i burimeve të energjisë jo të rinovueshme (së pari dhe më kryesorja, nafta dhe qymyri).

Ndotja e ajrit, nga ana tjetër, shkakton dëme në sistemin e frymëmarrjes, veçanërisht në subjektet më të dobëta që zënë 90% të viktimave Covid-19. Dëmi i përmendur mund të konsiderohet i bashkëpërgjegjshëm për pasojat vdekjeprurëse të sindromës së gripit.

Në gusht të vitit 2020, studiuesit që morën pjesë në Kongresin mbi marrëdhëniet midis "klimës, motit dhe faktorëve mjedisorë dhe pandemisë Covid-19", organizuar nga Organizata Botërore Meteorologjike (OBM), arritën në përfundimin se pandemia "pasqyron gjendjen midis njeriut dhe natyrës”.

Sipas shumë studiuesve që morën pjesë në Kongresin e OBM-së, pasojat më të rënda të infeksionit Covid-19 ndodhën tek pacientët të ekspozuar më shpesh në ajrin e ndotur nga dioksidi i karbonit.

Megjithëse nuk është arritur konsensusi unanim shkencor për ndërlidhjet e mundshme midis ndryshimit të pandemisë dhe klimës, studimet tregojnë se rritja mesatare e temperaturave globale rrit aftësinë e përhapjes së virusit, gjithashtu për shkak të rritjes së reshjeve dhe nivelit mesatar të lagështisë meqenëse faktorët e fundit stimulojnë qëndrueshmërinë dhe rezistencën e virusit.

Sipas "Raportit të Pestë të Vlerësimit" të (Paneli Ndërqeveritar për Ndryshimin e Klimës (IPCC)) rritja mesatare e temperaturës dhe reshjeve ka ndryshuar shpërndarjen dhe përhapjen e vektorëve patogjenë. Këta faktorë, të lidhur me rritjen e popullsisë dhe ndryshimet në habitatin e disa specieve shtazore (të tilla si lakuriqët e natës) të shkaktuara nga njeriu, mund të konsiderohet si bashkëpërgjegjës për shpejtësinë me të cilën virusi Covid-19 është përhapur në të gjitha kontinentet, veçanërisht në zonat ku ka nivele më të larta të industrializimit dhe ndotja e ajrit nga CO2.

Për shkak të ndikimit të pandemisë në prodhimin industrial dhe në ekonominë globale, shkalla e ndotjes ka rënë, në përgjithësi, edhe për shkak se ngadalësimi i menjëhershëm i imponuar i prodhimit dhe konsumit ka kontribuar në të vërtetë në uljen e emetimeve të CO2 në atmosferë, e cila, vetëm në Kinë, në katër muajt e parë të vitit 2020 u ul me 10.3%, ndërsa në të gjithë botën rënia ishte 5.8%.

Tani, në sajë të suksesit të fushatës së vaksinimit që në Evropë po arrin nivele të pranueshme për sigurinë kolektive, shumë vende, përfshirë Italinë, po përgatisin, një shtysë të re prodhuese për rimëkëmbjen e ekonomisë. Siç është theksuar në punimet e G20 të fundit në Venecia, ky rikuperim do të fillojë nga një angazhim i ri për prodhimin e energjisë me burime të rinovueshme dhe me uljen progresive dhe të dukshme të përdorimit të burimeve ndotëse, të tilla si nafta dhe qymyri.

Siç shihet, pandemia ka shkaktuar të paktën një efekt anësor pozitiv, pra uljen e emetimeve të karbonit në atmosferë. Kjo mund të jetë mundësia për një "rilindje energjetike" të re, e destinuar të zgjasë me kalimin e kohës dhe t'i bëjë modelet e prodhimit më konsistente me mjedisin dhe, si rezultat, me shëndetin publik.

Protagonistët e kësaj zhvendosjeje të paradigmës në prodhimin industrial do të jenë burimet e ripërtëritshme të energjisë, përfshirë energjinë detare dhe hidrogjenin.

Në gusht të vitit të kaluar, si pjesë e programit ambicioz të zhvillimit të quajtur "Marrëveshja e Gjelbër Evropiane", Bashkimi Evropian filloi një "Strategji të Hidrogjenit" të vërtetë në të cilën theksohet se hidrogjeni "i pastër" (d.m.th. Ai i nxjerrë nga uji përmes elektrolizës) duhet të jetë një pjesë integrale e tranzicionit ekologjik të parashikuar dhe financuar nga "Plani i Rimëkëmbjes", me synimin, në një periudhë shumë të shkurtër, deri në vitin 2024 të prodhojë 6 GW në vit energji "të gjelbër" nga elektroliza e hidrogjenit.

Kina gjithashtu po lëviz konkretisht në këtë drejtim, falë jo vetëm angazhimit të bërë nga Presidenti Xi Jinping, gjithashtu në G20, për të ulur në mënyrë drastike emetimet e karbonit deri në vitin 2030 në përputhje me Marrëveshjen e Parisit të vitit 2012.

Me përdorimin e energjisë detare për të aktivizuar qelizat elektrolitike të nevojshme për të "ndarë" hidrogjenin nga oksigjeni, mund të krijohet një cikël prodhimi "i virtytshëm" duke nxjerrë hidrogjen nga uji me energji të furnizuar "në zero kilometër" nga vetë uji.

Rrymat elektrike nga deti mund të prodhohen me konvertues të energjisë; me nxjerrës të energjisë nga baticat; me konvertues termik që shfrytëzojnë ndryshimet në temperaturë në thellësi të ndryshme, si dhe me mjete që mund të shfrytëzojnë edhe ndryshimet në kripësi.

Me këto teknologji dhe pajisje sasi të mëdha energjie mund të nxirren pa shkaktuar ndonjë dëm në mjedis ose në florën dhe faunën e detit dhe emetimet e CO2 në atmosferë do të zvogëlohen me miliarda tonë.

Ky nuk është trillim shkencor por një realitet i prekshëm: çdo oqean ka një mbipopullim të mundshëm të qëndrueshëm të energjisë që mund të nxirret nga valët, rrymat dhe baticat - energji me kosto më të ulët se ato të burimeve të tjera të ripërtëritshme.

Edhe Mesdheu duhet të konsiderohet si një burim i shkëlqyeshëm potencial i energjisë detare.

Në Ravenna “ENI” tashmë ka vënë në punë "Konvertuesin e Valës Inerciale", një konvertues i energjisë valore i projektuar për të nxjerrë 50 Gigavat nga lëvizja ciklike e valëve, rrymave dhe baticave.

Së bashku me Skandinavinë, Italia është liderja evropiane në kërkimin dhe zbatimin praktik të këtyre teknologjive dhe përdorimin e tyre në prodhimin e hidrogjenit përmes elektrolizës, me një projekt pilot në ngushticën e Mesinës.

Në të gjithë botën, me Kinën në ballë, aktualisht ka mbi pesëdhjetë projekte aktive për kërkimin dhe prodhimin e energjisë së pastër nga uji i detit, një pjesë e së cilës i kushtohet prodhimit të ardhshëm të hidrogjenit të gjelbër. Me pak fjalë, këto projekte janë të gjitha të dedikuara për të rindërtuar një marrëdhënie midis njeriut dhe natyrës.  

Ne po dalim nga një krizë shumë e rëndë shëndetësore dhe ekonomike e shkaktuar nga një pandemi e cila siç pretendojnë kërkimet dhe studimet shkencore, është bërë më e përhapur dhe vdekjeprurëse nga ndryshimi i klimës dhe ndotja e mjedisit.

Siç mund ta parashikojmë, një pandemi e re shpërthen në disa vjet, do të jetë mirë që bota të përgatitet, për ta bërë ekosistemin më të shëndetshëm dhe më të pastër në funksion të pengimit të përhapjes së viruseve të reja me një strategji globale të parandalimit, gjithashtu në nivelet mjedisore dhe klimatike./Motilokal.com